آهنرباهای فریت عملکرد کم هزینه ای دارند، اما به دلیل خواص مغناطیسی ضعیف آنها، عمدتاً در برخی از مناطقی که به مغناطیسی نیاز دارد استفاده می شود.

آهنرباهای فریت از مواد اکسید فرومغناطیسی ساخته شده اند. این یک ماده مغناطیسی سخت با پایداری بالا و هزینه کم است. اگرچه محصول حداکثر انرژی آن (BH)max کوچک است، که منجر به نفوذپذیری و قدرت میدان مغناطیسی کمتری می‌شود، اما به دلیل هزینه کم مواد، هنوز در برخی کاربردها کارایی بالایی دارد. این به طور گسترده ای در ترانسفورماتورهای فرکانس پایین و فرکانس متوسط، محافظ میدان مغناطیسی و شناور مغناطیسی استفاده می شود.

ساختار آهنرباهای فریت متعلق به اکسیدهای سوزنی شکل است که عمدتاً از Fe2O3 و Fe3O4 تشکیل شده است. با توجه به ترکیب شیمیایی پایدار و فناوری پردازش بالغ، از مزایای پایداری با کیفیت بالا و هزینه کم برخوردار است. با این حال، به دلیل خواص مواد مغناطیسی سخت آن، استحکام مکانیکی آن زیاد نیست و برای بهبود عملکرد عملی آن نیاز به پوشش دارد.

پارامترهای اصلی آهنرباهای فریت عبارتند از: Br باقیمانده و نیروی اجباری Hc. Br نشان دهنده توانایی مغناطیسی مواد و Hc نشان دهنده دوام مغناطیسی مواد است. به طور کلی، هر چه مقدار Br بیشتر باشد، نیروی جذب آهنربا بیشتر است. هرچه مقدار Hc بالاتر باشد، از بین بردن مغناطیس آهنربا دشوارتر است و حفظ مغناطیس بهتر است. آهنرباهای فریت رایج در بازار کنونی Br بین 4000-5000Gs و Hc بین 2500-4500Oe دارند.

آهنرباهای فریتی عملکرد کم هزینه ای دارند، اما به دلیل خواص مغناطیسی ضعیف آنها، عمدتاً در مناطقی که نیاز مغناطیسی زیاد نیست، مانند اسباب بازی ها، کنتاکت های مغناطیسی و غیره استفاده می شود. انتخاب ایده آل تری هستند با این حال، در دراز مدت، با بهبود فرآیند تولید و کاهش هزینه، استفاده از آهنرباهای فریت در محدوده وسیع‌تر غیرممکن نیست.